Γράφει ο Αλέξανδρος Φωτεινός (*)

Πολλοί θεωρούν την κιθάρα ως ένα μουσικό όργανο που το μαθαίνεις εύκολα. Αυτό από μια άποψη ισχύει, καθότι κάποιος που ξεκινάει από το μηδέν, μπορεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να παίζει συγχορδίες και να συνοδεύει τραγούδια «αξιοπρεπώς».

Για να παίξουμε όμως καλά χρειάζεται παραπάνω χρόνος και προσπάθεια.

Τι σημαίνει όμως «καλά»; Σημαίνει επιδεξιότητα και ακρίβεια στις κινήσεις. Σημαίνει άνεση, ταχύτητα, ευαισθησία, ερμηνεία. Και πως επιτυγχάνεται το «καλά»; Μέσα από πλήθος επαναλήψεων ξανά και ξανά και ξανά! «Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως» λέει η παροιμία και φυσικά ισχύει 100% και στην περίπτωση της εκμάθησης κιθάρας.

Και όταν λέω επανάληψη, εννοώ την επανάληψη σωστών κινήσεων. Γιατί, προσέξτε, εδώ υποβόσκει και μια παγίδα, που έχω δει πολύ κόσμο να πέφτει μέσα, κατά την πορεία της μελέτης τους. Αν κατά τη μελέτη μας κάνουμε συνεχώς λάθη και προχωράμε παρακάτω, χωρίς να φροντίζουμε να τα διορθώσουμε, τότε αντί για καλό κάνουμε κακό. Για να το πω ακόμα πιο έντονα: Στην τελευταία περίπτωση θα ήταν πολύ καλύτερα να μη μελετήσουμε καθόλου, παρά να μελετήσουμε με τον λάθος τρόπο! Γιατί αυτό; Το μυαλό και το σώμα μας έχουν την ιδιότητα να καταγράφουν την κάθε μας κίνηση. Έτσι λοιπόν αν παίζοντας ένα κομμάτι ή μια άσκηση, κάνουμε λάθος στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά, η κίνηση αυτή των δακτύλων καταγράφεται και έχει την τάση να επαναληφθεί. Είναι σα να κυλάει νερό στην πλαγιά ενός βουνού. Καθώς κυλάει χαράσσει ένα αυλάκι, που καθώς το σκάβει το νερό, γίνεται όλο και βαθύτερο, με αποτέλεσμα το νερό να έχει την τάση να περάσει από κει μέσα.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις κινήσεις μας όταν παίζουμε κιθάρα. Αν επαναλαμβάνουμε τις σωστές κινήσεις, αυτές θα μάθει το μυαλό και το σώμα μας, αν επαναλαμβάνουμε λανθασμένες, θα μάθει αυτές τις λανθασμένες και θα έχει την τάση να τις επαναλάβει.

Οπότε προσοχή! Μην το παίρνετε αψήφιστα. Μην αποζητάτε την αυτόματη και άμεση ικανοποίηση, προσπαθώντας να παίξετε αμέσως ολόκληρο το κομμάτι που μελετάτε. Χωρίστε το σε μικρότερα τμήματα, σε μικρές «μπουκιές» όπως θα έλεγε κανείς, ή σε επιμέρους «τούβλα» και φροντίστε να κατακτήσετε καθένα από τα μικρά αυτά τμήματα, μέσα από επαναλήψεις του τμήματος και μόνο.

Όταν έχετε κατακτήσει καθένα από τα επιμέρους «τούβλα», το «οικοδόμημα» του κομματιού που προσπαθείτε να παίξετε θα είναι το φυσικό επακόλουθο και θα προκύψει σχεδόν αυτόματα και άκοπα!

________
(*) Ο Αλέξανδρος Φωτεινός είναι διευθυντής του Ελεύθερου Ωδείου