Γράφει ο Δημήτρης Παμπουλάκης (*)

Όσο πιο ευρεία είναι η ποικιλία της μουσικής που παίζετε, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη θα έχετε για διαφορετικούς ήχους πιατινιών.

Το ρητό «παν μέτρον άριστον» ισχύει απόλυτα κατά τη συγκέντρωση και χρήση πιατινιών στις live εμφανίσεις. Σε τελική ανάλυση τα τύμπανά σας μπορείτε να τα προσαρμόσετε στις απαιτήσεις της κάθε δουλειάς μέσω του κουρδίσματος, της επιλογής δερμάτων και του φιμώματος. Με τα πιατίνια όμως δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλη ευελιξία. Ότι ακούτε αυτό θα έχετε. Χρειάζεστε αρκετά πιατίνια για να καλύψετε όλα τα ενδεχόμενα (όχι όμως απαραίτητα όλα επάνω στο σετ την ίδια στιγμή). Όσο ευρύτερο το φάσμα των ειδών μουσικής που παίζετε, τόσο επιτακτικότερη και η ανάγκη για διαφορετικούς ήχους πιατινιών, άρα διαφορετικούς τύπους πιατινιών, βαρύτητες και μεγέθη. Όσο βελτιώνονται η φαντασία και η δημιουργικότητά σας, θα πρέπει να προσθέτετε πιατίνια στο σετ σας, ώστε να είστε σε θέση να υλοποιήσετε αυτά που φαντάζεστε. Και δεν μπορείτε να «κόψετε δρόμο» στο συγκεκριμένο θέμα. Γι’ αυτό ας πάμε πίσω στα βασικά και ας μιλήσουμε για συλλογή πιατινιών για ντράμερ που παίζουν σε live.

Θα υποθέσουμε ότι είστε ένας καλός παίκτης - κάποιος που ξέρει να χρησιμοποιεί τα πιατίνια του με γούστο (π.χ. εκλεκτικός στο χτύπημα της καμπάνας, της πλάτης ή της κόψης των πιατινιών για μεγάλη ποικιλία σε ράιντ και κρας τύπους) και με το σωστό τρόπο (π.χ. χτυπώντας λοξά από πάνω, παράγει τον ήχο του «σκασίματος» του κρας, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τυχόν ραγίσματα). Επίσης υποθέτουμε ότι η ορχήστρα σας παίζει μια μεγάλη ποικιλία μουσικών στυλ.

Το βασικό που χρειάζεται να ξέρετε όσον αφορά το στήσιμο του συνόλου σας είναι το εξής:

Όσον αφορά τον ήχο μιας συλλογής πιατινιών υπάρχουν δυο «σχολές»:
1) Η «ατομική» σχολή, όπου κάθε πιατίνι έχει μια διακριτική και μοναδική ποιότητα ήχου από μόνο του και δε συνδέεται πραγματικά με τα άλλα και
2) Η «ομαδική» σχολή, όπου παρότι κάθε πιατίνι έχει το δικό του ήχο, εξακολουθεί να είναι συμπληρωματικό των υπολοίπων, δημιουργώντας ένα «χορωδιακού» τύπου άκουσμα από το σύνολο του σετ. Υπάρχουν βέβαια παραλλαγές, όπως ένα «ομαδικό» σύνολο με ένα ασυνήθιστο πιατίνι για να προξενεί εντύπωση το άκουσμά του.

Κάθε μια από τις παραπάνω «σχολές» έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Γι’ αυτό θα πρέπει να συγκεντρώσετε τα πιατίνια σας, βασισμένοι στο πως θα θέλατε να είναι ο προσωπικός σας ήχος, τι ήχο έχει ανάγκη από σας η ορχήστρα σας, πως ενδεχομένως ακούγονταν τα ντραμς στις αυθεντικές εκτελέσεις των κομματιών που παίζετε κλπ. Απ’ τη στιγμή που θα έχετε αποφασίσει ποιο είναι το ηχητικό αποτέλεσμα που επιθυμείτε, μπορείτε πλέον να προχωρήσετε στη συγκέντρωση των επί μέρους μελών της «χορωδίας» σας από πιατίνια.

_______
(*) Ο Δημήτρης Παμπουλάκης είναι καθηγητής ντραμς και κρουστών και διδάσκει στο Ελεύθερο Ωδείο.