Γράφει η Ειρήνη Χαραλαμπίδου (*)
Πλησιάζει η συναυλία του ωδείου και όπως ήταν αναμενόμενο, ξεκίνησε η αγωνία των μαθητών, για το πώς θα καταφέρουν να κάνουν την καλύτερη δυνατή εμφάνιση.
Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το κομμάτι της μελέτης - της γνώσης του κομματιού - πρέπει να έχει γίνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό, έτσι ώστε οι λεπτομέρειες (τα δύσκολα σημεία, τα λόγια κλπ) να μην μας απασχολούν πια και να μην μας προβληματίζουν. Αφήνοντας λοιπόν το τεχνικό αυτό κομμάτι στην άκρη, ας μιλήσουμε για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ένα μουσικό κομμάτι (για όργανο ή τραγούδι) ξετυλίγεται μπροστά στον ακροατή-θεατή σταδιακά και στο τέλος δε μένει παρά στη μνήμη του. Σε αντίθεση για παράδειγμα με τη ζωγραφική όπου έναν πίνακα τον βλέπουμε ολόκληρο κατ’ ευθείαν και για όση ώρα το επιθυμούμε, εκτιμώντας έτσι τις λεπτομέρειές του – τα στοιχεία που μας εντυπωσίασαν περισσότερο, τα χρώματα, την τεχνική του ζωγράφου και την επίδραση που είχε αυτό το έργο τέχνης στην ψυχή μας. Ο μουσικός, αντίθετα, (εκτελεστής μουσικού οργάνου ή τραγουδιστής) δίνει το κομμάτι στους ακροατές νότα-νότα, μέτρο-μέτρο και χτίζει το τελικό αποτέλεσμα τμηματικά. Γι’ αυτό, για να υπάρχει ένα αξιόλογο αποτέλεσμα στο τέλος, ο μουσικός πρέπει να είναι ΠΑΡΩΝ σε ΟΛΗ τη διάρκεια της εκτέλεσης του κομματιού του. Αν αδιαφορήσει έστω για λίγα μέτρα, είναι σα να έχει μουτζουρώσει ο ζωγράφος ένα μέρος του πίνακά του!
Η συμβουλή στους μαθητές που εμφανίζονται σε συναυλία είναι να φροντίσουν το κομμάτι τους από πολλές πλευρές, όχι μόνο να παίξουν σωστά και ρυθμικά τις νότες. Θα πρέπει να αισθανθούν το κομμάτι που πρόκειται να παίξουν ή να τραγουδήσουν σα δικό τους έργο τέχνης (και ας μη το έχουν γράψει οι ίδιοι). Όταν παρουσιάζουμε ένα δικό μας έργο τέχνης, θέλουμε το αποτέλεσμα πραγματικά να εντυπωσιάσει.
Σκεφτείτε μουσικά, δώστε προσοχή στην παρτιτούρα: εκτός από νότες και αξίες έχει και πολλά άλλα σημάδια, μουσικά σημάδια, που καθοδηγούν τον εκτελεστή στο να πλησιάσει το όραμα του συνθέτη (piano, forte, crescendo, diminuendo, ritenuto κ.ά.) Κάντε την έρευνά σας για την ζωή του συνθέτη (είναι πολύ εύκολη δουλειά, υπάρχουν πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο). Ακούστε εκτελέσεις άλλων μουσικών – όχι για να μιμηθείτε, αλλά για να εμπνευστείτε.
Τραγουδιστές, ασχοληθείτε πολύ με τα λόγια. Πρέπει να ξέρετε πολύ καλά το νόημα της κάθε φράσης, είτε τραγουδάτε στα ελληνικά, είτε σε ξένη γλώσσα. Πρέπει επίσης να κάνετε πρόβα τη σκηνική σας παρουσία, καθώς είστε οι πιο «εκτεθειμένοι» στον κόσμο. Τα εκφραστικά σας μέσα εκτός από τη φωνή σας και τους στίχους του κομματιού είναι το πρόσωπό σας και το σώμα σας. Μη ντρέπεστε και μη φοβάστε να τα χρησιμοποιήσετε. Είναι τα εργαλεία σας. Εκμεταλλευτείτε τα!
Την ημέρα της συναυλίας να είστε ξεκούραστοι, ήρεμοι και κεφάτοι. Σκεφτείτε τα ρούχα που θα βάλετε. Είναι σημαντικό στοιχείο. Ένας κρίκος στην αλυσίδα της επιτυχίας. Όταν φοράς κάτι όμορφο, νιώθεις όμορφα και το μεταδίδεις και στους άλλους.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι η μουσική είναι η ωραιότερη των τεχνών! Το να παίζει κάποιος σε συναυλίες δεν είναι καταναγκασμός, είναι επιλογή. Για πολλούς μάλιστα είναι ανάγκη! Ανάγκη ψυχής! Και αναμφισβήτητα πολύ μεγάλο σχολείο!
Καλή επιτυχία!
__________
(*) Η Ειρήνη Χαραλαμπίδου είναι καθηγήτρια κλασικού & σύγχρονου τραγουδιού στο Ελεύθερο Ωδείο
